نفی مرور زمان در حقوق بین الملل کیفری

مرور زمان یکی از تأسیسات حقوقی نظام های داخلی است که در حقوق کیفری سیستم های رومی-ژرمنی نسبت به کامن لا با استقبال بیشتری روبرو شده است. مصونیت، عفو و بخشش و مرور زمان مهم ترین موانع بر سر راه پایان فرهنگ بی کیفرمانی تلقی می شوند. مصونیت عاملی بین المللی است، در حالی که عفو و بخشش و مرور زمان عوامل داخلی محسوب می شوند. پذیرش یا نفی مرور زمان در حقوق بین المللِ کیفری پرسش اصلی این مقاله است و در این راستا رویکرد عملی جامعۀ بین المللی نسبت به این تأسیس حقوقی تجزیه و تحلیل می شود. حمایت از ارزش های والای بشری متضمن سرکوب جنایات شدید بین المللی است که یکی از مهم ترین مصادیق چنین حمایتی، نفی مرور زمان می باشد. توسعۀ افقی و عمودی حقوق بین الملل کیفری، موجبات تعقیب و مجازات مرتکبان جنایات بین المللی را فراهم ساخته، از این طریق با تدوین اسناد متعدد اعمال مرور زمان را نفی کرده است. این تحقیق در صدد تجزیه و تحلیل، شناسایی، اجرا و ماهیت نفی مرور زمان در حقوق بین الملل کیفری است.